(IMMORTAL - KOBIETA PUŁAPKA, 2004')
{Immortel (ad vitam), 2004 reż: Enki Bilal}
{Immortel (ad vitam), 2004 reż: Enki Bilal}
Film cechuje sprawnie nakreślona fabuła i akcja doprowadzona konsekwentnie (przy wszystkich niesamowitościach) do końca. Komiksowo-komputerowa grafika cudownie kontrastuje z poetyckimi scenami-metaforami.
Odwoływanie się do mitologii egipskiej jest smaczkiem (miło przypomniało mi to wszystko "Stwory Światła i Ciemności" Zelaznego) i bardzo pasuje do tej nowoczesnej, ale i teatralnej, klimatycznej konwencji filmu.
Jednak od odnośników do mitologii - sfera science fiction bardziej mi się podobała.
Odwoływanie się do mitologii egipskiej jest smaczkiem (miło przypomniało mi to wszystko "Stwory Światła i Ciemności" Zelaznego) i bardzo pasuje do tej nowoczesnej, ale i teatralnej, klimatycznej konwencji filmu.
Jednak od odnośników do mitologii - sfera science fiction bardziej mi się podobała.
Mimo paru nieludzko wręcz przeciągniętych scen pochwalę ten film, pochwalę jego dość wartką akcję, dobrze przedstawioną, rozwijającą się dramatycznie i zakończoną ciekawie.
Zakończenie obrazu jest otwarte, lekko zaskakujące, bardzo dobre. Wiersz znanego, francuskiego poety w ostatniej scenie świetnie kontrastuje z natchnioną sekwencją i dobraną muzyką.
Niesamowita w tym filmie jest metaforyka i symbolika co krok. Od małych, malutkich elementów do wielkich.
Nie wiem, co jest lepsze? Czy rozumieć ten film dobrze i tak go oglądać? Czy mieć totalną frajdę i oglądając, bawić się projekcją - wyłączyć myślenie?
Zakończenie obrazu jest otwarte, lekko zaskakujące, bardzo dobre. Wiersz znanego, francuskiego poety w ostatniej scenie świetnie kontrastuje z natchnioną sekwencją i dobraną muzyką.
Niesamowita w tym filmie jest metaforyka i symbolika co krok. Od małych, malutkich elementów do wielkich.
Nie wiem, co jest lepsze? Czy rozumieć ten film dobrze i tak go oglądać? Czy mieć totalną frajdę i oglądając, bawić się projekcją - wyłączyć myślenie?
Poddać się nastrojowi, podświadomości i magii tego filmu? Dwuznaczne zakończenie zamyka jedne drzwi, drugie przymyka. A za to otwiera trzecie.
Nowoczesna konwencja oparta na sekwencjach komputerowych i eksperymentowaniu w kinie powala dużą dawką mistyki, zadumy, refleksji i niepokojów.
Fantastycznie zbudowany klimat, zmysłowa i nieco atletyczna - bardzo piękna Linda Hardy, uroczy i niezwykle przekonujący w tej roli Thomas Kretschmann oraz szlachetna w cudownie wyrazistej, acz powściągliwej grze Charlotte Rampling!
Fantastycznie zbudowany klimat, zmysłowa i nieco atletyczna - bardzo piękna Linda Hardy, uroczy i niezwykle przekonujący w tej roli Thomas Kretschmann oraz szlachetna w cudownie wyrazistej, acz powściągliwej grze Charlotte Rampling!
Polecam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz